Zobaczył pan Styka
Jak raz mały kondel
Podniósł zadnią łapkę
I spaskudził Rondel
Oj dana!
I przyszła Mistrzowi
Do głowy myśl słodka:
A gdyby to samo
Zrobić ode środka...
Oj dana — ?
(Tadeusz Boy-Żeleński, „Mistrzowi Styce, autorowi
projektu napełnienia krakowskiego Rondla swoją panoramą”)
Prawdopodobnie w sytuacji podobnej do opisanej w pierwsze zwrotce wierszyka Boya, poseł Michał Kamiński zdecydował się nazwać siebie „żołnierzem wyklętym”.
Termin „Żołnierze Wyklęci” odnosi się do żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego, którzy po latach walki z niemieckim, nazistowskim okupantem podjęli opór przeciwko kolejnemu, komunistycznemu zniewoleniu. Zdecydowali się na podjęcie walki z władzą nie mającą ani demokratycznej, ani narodowej legitymacji, opartej na sile sowieckich bagnetów. Zdecydowali się pójść z komunistami „na udry”, nie na pertraktacje” – jak powiedział Andrzej Bobkowski.
Wielu z nich zginęło lub zostało zamordowanych, praktycznie zaś wszyscy, którzy ocaleli przeszli przez tortury i więzienia komunistyczne. Ofiara złożona przez Żołnierzy Wyklętych, to także tysiące aresztowanych i wywiezionych do łagrów w Rosji Sowieckiej.
Przez kilkadziesiąt lat propaganda komunistyczna nazywała ich bandytami, pozostającymi w służbie zachodnich rewizjonistów, szpiegami i zdrajcami. Ci którzy przeżyli, byli permanentnie inwigilowani, niektórzy jeszcze na początku lat 80. , pozbawiani majątku, a przede wszystkim dobrego imienia. Ich dokonania w walce z niemieckim okupantem propaganda PRL-u notorycznie pomijała albo umniejszała, a niekiedy przypisywała komunistycznej partyzantce.
„ Życie poświecić warto jest tylko dla jednej idei, idei wolności! Jeśli walczymy i ponowimy ofiary to dlatego, że chcemy właśnie żyć jako ludzie wolni, w wolnej Ojczyźnie” – zapisał w swoim „Dzienniku” kpt. Zdzisław Broński „Uskok”, dowodzący trwającymi jeszcze wtedy w oporze żołnierzami antykomunistycznej konspiracji na Lubelszczyźnie.
Dzisiaj, w 2016 roku, osobnik który zasłynął w życiu publicznym z oportunizmu i cynizmu, zmieniający ugrupowania polityczne pod wpływem koniunktury i spodziewanych profitów, ma czelność przyrównać siebie do Żołnierzy Wyklętych. Czyli do ludzi, których postawa moralna była diametralnie przeciwna jego postawie.
Przyzwoitemu człowiekowi kiszki się wywracają, kiedy spotyka się z taką hucpą.
