Dzisiaj na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie został pochowany z honorami wojskowymi aktor Stanisław Mikulski. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczył szef Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Małgorzata Omilanowska, która wygłosiła laudację dla zmarłego aktora. Jej zdaniem, zarówno Stanisław Mikulski jak i jego rola Hansa Klossa w serialu „Stawka większa niż zycie” zapisały się na kartach polskiej historii i sztuki.
Film oskarżany był o wiele przekłamań historycznych, ale jest wielką przypowieścią o walce dobra ze złem. Mikulski w tym filmie uosabiał wszystko, co najlepsze: bohaterstwo, odwagę, inteligencję, spryt, wdzięk i czar osobisty. A przede wszystkim gotowość poświęcenia wszystkiego dla dobra ojczyzny, patriotyzm… Stał się wzorem Polskiego Patriotyzmu!
Niezależnie od ocen historycznych, postać była jest i będzie wzorcem dla wielu pokoleń Polaków. Jako polski bohater i patriota uosabiał zwycięstwo z najczarniejszym złem. Dzisiaj są to obcy przybywający z innych planet, dla jego pokolenia były to hitlerowskie Niemcy
Jak na szefa Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pani Omilanowska ma dość osobliwe pojęcie polskiego patriotyzmu. Wypada przypomnieć pani minister Omilanowskiej, ze odtwórca roli J-23, Stanisław Mikulski zaczął służbę u sowieckiego okupanta już w 1945 roku. Historyk Leszek Żebrowski pisze:
W połowie marca koło Łaska rozpoczęto formowanie specjalnej jednostki Milicji Obywatelskiej województwa łódzkiego. Szefem wyszkolenia był w niej por. MO Jan Mikulski, a jednym z jego podwładnych – jego syn Stanisław, późniejszy „kapitan Kloss”. Jednostka została wysłana do Warszawy na dalsze szkolenie i dozbrojenie. Osobiście zajął się nią Franciszek Jóźwiak, komendant główny MO.
Towarzysz Jana i Stanisława Mikulskich z tej jednostki zanotował: „Skierowani zostaliśmy w rejon Białegostoku i Augustowa na bandy leśne i reakcyjne podziemie. […] Działalność naszej grupy była bardzo niebezpieczna, po kilka dni i nocy robiliśmy obławy w lasach, wsiach i małych miasteczkach, gdzie ukrywały się różne zgrupowania band i reakcyjnego podziemia”. Były to po prostu pacyfikacje terenów najmniej podatnych na szybkie skomunizowanie.
Na tym Stanisław Mikulski nie zakończył wysługiwania się komunistom - był członkiem Związku Walki Młodych i Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wreszcie został sekretarzem Podstawowej Organizacji Partyjnej w Teatrze Polskim w Warszawie. Dosłużył się członkostwa w Komitecie Centralnym. Był również peerelowskim dyplomatą w Moskwie.
Jak widać mamy do czynienia z nieporozumieniem – pani minister Omilanowska wzięła wysługiwanie się Związkowi Sowieckiemu za polski patriotyzm, i osobnika „umacniającego władzę ludową”, czyli mówiąc bez eufemizmów, mordercę żołnierzy podziemia niepodległościowego, stawia za „wzór patriotyzmu dla pokoleń Polaków”.
A mieszkaniec strefy zdekomunizowanej”, marszałek Radosław Sikorski, zarządził w polskim sejmie minutę ciszy, aby uczcić ten „wzór polskiego patriotyzmu”.
A tak przy okazji – w polskim sejmie nie ma określonej reguły oddawania czci wybitnym Polakom po ich śmierci. Jak przypomina Robert Mazurek:
6 marca 2008 zmarł Gustaw Holoubek, wielki aktor, kawaler Orderu Orła Białego. Sejm nie zajął się tym ani przez chwilę. Pamięć Holoubka czci tylko Senat.
Rok później, 14 lipca 2009 umiera Zbigniew Zapasiewicz. Sejm zbiera się między wtorkiem 14 lipca a piątkiem trzy dni później. W protokołach na próżno szukać informacji o minucie ciszy dla aktora.
Trzy lata temu, 4 grudnia 2011 umiera kolejny z gigantów polskiej sceny, Adam Hanuszkiewicz. Kilka dni po pogrzebie zbiera się Sejm. Parlament nie zajmuje się również tą sprawą. [..]
Holubek, Zapasiewicz, Hanuszkiewicz, którzy przez dziesiątki lat swoja pracą i talentem służyli polskiej kulturze, na minutę ciszy w polskim parlamencie nie zasłużyli. Mikulski, zasłużył i na minutę ciszy w polskim parlamencie, i na pogrzeb z honorami wojskowymi na Powązkach. Ewidentny „wzór polskiego patriotyzmu” w III RP
